Oefenen tijdens het Proberen om Zwanger te Worden: Een Goed Idee of Niet?
Is sporten tijdens de poging om zwanger te worden een goede keuze? Helpt het of schaadt het je kansen? Ontdek het in dit artikel.

Wanneer je probeert zwanger te worden, is het heel natuurlijk dat je je lichaam wilt “voorbereiden” om je kansen te vergroten om een mini-jij (of meerdere mini-jij's — we weten dat het geen woord is; vergeef ons 🫣) in je gezin te verwelkomen.
Je browser ondersteunt de video tag niet.
En een van de eerste dingen die zullen verdwijnen zijn die psychologische stressfactoren.
Immers, onderzoek toont aan dat cortisol, het stresshormoon, je hormonale niveaus flink in de war kan brengen, wat ovulatie voorkomt, dat is de afgifte van een eicel uit een van de eierstokken.
Oké, dit betekent dat je beter moet leren om duidelijke grenzen te stellen (bijv. nee zeggen tegen overuren of slopende sociale verplichtingen), mediteren en bijpraten met dierbaren.
Maar … vergeten we niet iets?
Psychologische stressfactoren zijn niet de enige boosdoeners die cortisol verhogen. Voorbeeld: fysieke activiteit.
Ja, alleen zodat je het weet, het lichaam percipieert lichaamsbeweging als een vorm van stress.
Dus, wat betekent dit? Moet je stoppen met sporten terwijl je probeert zwanger te worden?
Bewegen tijdens het proberen zwanger te worden is over het algemeen een goed idee
In de meeste gevallen is het antwoord op die vraag een nee. Ondanks:
- De typische representatie van de media dat beweging gevaarlijk is voor degenen die proberen zwanger te worden en/of zwanger zijn, en
- (Waarschijnlijk) je eigen angsten om je hormonale niveaus te verstoren of de poging van de blastocyst om zich in je endometrium (d.w.z. de bekleding van je baarmoeder) te nestelen te verstoren
… toont een grote hoeveelheid onderzoek aan dat bewegen tijdens het proberen zwanger te worden een goed idee is.
Het kan helpen om regelmatige ovulatie te bevorderen, wat je kansen om sneller zwanger te worden binnen een bepaalde tijd vergroot. (Dit komt omdat geen ei = 0% kans op bevruchting.)
Neem deze studie gepubliceerd in Obstetrics & Gynecology, bijvoorbeeld.
Onderzoekers ontdekten dat vrouwen zonder een geschiedenis van onvruchtbaarheid die dagelijks minstens 30 minuten lichamelijke activiteit hadden, een 69% lager risico op ovulatiestoornis onvruchtbaarheid hadden.
Er is ook bewijs dat vrouwen met polycysteus ovarium syndroom (PCOS) en onregelmatige cycli die 5% tot 10% van hun lichaamsgewicht verliezen - vaak door een combinatie van lichamelijke activiteit en gezondere levensstijlveranderingen - vaak een positieve impact op de ovulatie zien.
🤔 Moet je anders trainen of eten als je PCOS hebt? Vind hieronder antwoorden:

Maar natuurlijk, zoals bij bijna alles in het leven, is er een addertje onder het gras. We zeiden “in de meeste gevallen”.
Twee studies (een uit 2012, plus een uit 2016, beide gepubliceerd in Fertility and Sterility) hebben aangetoond dat intensieve lichaamsbeweging je kansen om zwanger te worden kan verlagen.
Ah, maar wat wordt er beschouwd als "intensieve" training wanneer je probeert zwanger te worden?
Hoe zou je "intensief" kwantificeren?
En tegen welke benchmarks, specifiek? Is het:
- De frequentie van trainen tijdens het proberen zwanger te worden, of
- De intensiteit van trainen tijdens het proberen zwanger te worden, of
- Bepaalde type(n) trainingen, of
- Iets heel anders?
TBH, de onderzoekers in de twee studies die hierboven zijn genoemd (de studies van 2012 en 2016) gaven een definitie: >5 uur intensieve training per week.
Maar als je dat massaal onbegrijpelijk vond (omdat wat is “hoge intensiteit”?), deze kunnen je in een betere stemming brengen:
Matig intensieve training: Je kunt comfortabel spreken, maar niet zingen, tijdens de sessie
Hoog intensieve training: Je kunt niet meer dan een paar woorden zeggen zonder naar adem te happen tijdens de sessie
Ook al is >5 uur intensieve training per week een uitstekende algemene richtlijn voor wat wordt beschouwd als "intensief" (en "slecht" als je probeert zwanger te worden), we moeten rekening houden met individualiteit.
Om dit te illustreren, laten we zeggen dat een professionele vrouwelijke atleet die gewend is om 3 uur per dag, 5 dagen per week te trainen, probeert zwanger te worden.
Wat is de kans dat 6 uur intensieve wekelijkse training "te intensief" voor haar zou zijn wanneer ze probeert zwanger te worden?
Het punt hier is: beschouw jouw "normale" of basisfitness wanneer je probeert te bepalen wat te intensief voor je is wanneer je probeert zwanger te worden.
Dat gezegd hebbende, hier zijn een paar indicaties dat je te veel (of te hard) aan het trainen bent die je misschien nuttig vindt om in gedachten te houden; je:
- Blijft ziek worden
- Lijkt niet te kunnen herstellen van spierzuren
- Problemen hebt met progressieve overbelasting
- Je motivatie om te trainen verliest
- Je menstruatie stopt
Ja, dat zijn alle tekenen van trainingsburnout.
Wat te noteren als je gebruikmaakt van voortplantingstechnologieën
Bewegen terwijl je probeert zwanger te worden (we hebben het over een geschikte hoeveelheid qua frequentie en intensiteit) wordt over het algemeen aanbevolen ... tenzij je gebruik maakt van voortplantingstechnologieën (ART) die hormonale behandelingen omvatten.
Specifiek:
- Medicamenteuze intra-uteriene inseminatie (IUI), en
- In-vitrofertilisatie (IVF)
Let op: dit wil niet zeggen dat lichaamsbeweging het blastocyst zou belemmeren om succesvol in de endometrium te implanteren.
Sterker nog, er is onderzoek dat het tegendeel suggereert.
In plaats daarvan is het risico hier dat hormonale injecties de ontwikkeling van meerdere follikels stimuleren (kleine met vloeistof gevulde zakjes in de eierstok die elk een onrijpe eicel bevatten), waardoor de eierstokken soms vergroten tot ze de grootte van een grapefruit benaderen!
Dus, gezien hun grootte, kan fysieke activiteit de kans op ovariumtorsie verhogen, waarbij de eierstok om zijn steeltje draait.
Je browser ondersteunt de video-tag niet.
Dit is een medische noodsituatie.
Belangrijke disclaimer: ongeacht of je ART ondergaat, is het altijd, altijd een goed idee om een vertrouwde zorgverlener te laten bevestigen dat je kunt sporten terwijl je probeert zwanger te worden.
Zij hebben de nodige kennis en expertise om je medische geschiedenis te screenen op potentiële zorgen.
Blijf bovenop je fitness en voeding met GymStreak
Je zorgverlener heeft je groen licht gegeven om te oefenen terwijl je probeert zwanger te worden. Wat nu? Je hebt interesse in krachttraining — maar waar begin je überhaupt? En hoe versla je “gymtimidation”?
Suggestie: met GymStreak.
Deze slimme, op AI gebaseerde persoonlijke trainer past je trainingsplan aan op je:
- Fitnessdoelen
- Gewenste trainingsfrequentie en workout split
- Beschikbare apparatuur
Bovendien biedt het stapsgewijze begeleiding bij het uitvoeren van oefeningen waar je misschien niet mee bekend bent.
En nog beter, de app bevat ook voedingsregistratie, zodat het eenvoudig is om te zien of je je lichaam op de juiste manier voedt voor de hoogste kans op een succesvolle conceptie.
Oh, voordat je vertrekt of GymStreak downloadt (of vertrekt om GymStreak te downloaden 🤪), hier is iets voor jou: *blaast een berg babystof op je*
Veel succes!
Klik Hier Om De Alles-in-een App Te Downloaden Die Je Nodig Hebt In Je Fitnessreis
*zucht van opluchting* We begeleiden je door alles heen — stap voor stap. Download gewoon de app, en je zult bovenop je fitness en voeding zijn als nooit tevoren.
References
Cena, H., Chiovato, L., & Nappi, R. E. (2020). Obesity, Polycystic Ovary Syndrome, and Infertility: A New Avenue for GLP-1 Receptor Agonists. The Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism, 105(8), e2695–e2709. https://doi.org/10.1210/clinem/dgaa285
Chavarro, J. E., Rich-Edwards, J. W., Rosner, B. A., & Willett, W. C. (2007). Diet and Lifestyle in the Prevention of Ovulatory Disorder Infertility. Obstetrics & Gynecology, 110(5), 1050. https://doi.org/10.1097/01.AOG.0000287293.25465.e1
Gaskins, A. J., Williams, P. L., Keller, M. G., Souter, I., Hauser, R., & Chavarro, J. E. (2016). Maternal physical and sedentary activities in relation to reproductive outcomes following IVF. Reproductive BioMedicine Online, 33(4), 513–521. https://doi.org/10.1016/j.rbmo.2016.07.002
Hill, E. E., Zack, E., Battaglini, C., Viru, M., Viru, A., & Hackney, A. C. (2008). Exercise and circulating cortisol levels: The intensity threshold effect. Journal of Endocrinological Investigation, 31(7), 587–591. https://doi.org/10.1007/BF03345606
McKinnon, C. J., Hatch, E. E., Rothman, K. J., Mikkelsen, E. M., Wesselink, A. K., Hahn, K. A., & Wise, L. A. (2016). Body mass index, physical activity and fecundability in a North American preconception cohort study. Fertility and Sterility, 106(2), 451–459. https://doi.org/10.1016/j.fertnstert.2016.04.011
Pakhomov, S. P., Orlova, V. S., Verzilina, I. N., Sukhih, N. V., Nagorniy, A. V., & Matrosova, A. V. (2021). Risk Factors and Methods for Predicting Ovarian Hyperstimulation Syndrome (OHSS) in the in vitro Fertilization. Archives of Razi Institute, 76(5), 1461–1468. https://doi.org/10.22092/ari.2021.356170.1796
Reed, J. L., & Pipe, A. L. (2014). The talk test: A useful tool for prescribing and monitoring exercise intensity. Current Opinion in Cardiology, 29(5), 475–480. https://doi.org/10.1097/HCO.0000000000000097
Schliep, K. C., Mumford, S. L., Vladutiu, C. J., Ahrens, K. A., Perkins, N. J., Sjaarda, L. A., Kissell, K. A., Prasad, A., Wactawski-Wende, J., & Schisterman, E. F. (2015). Perceived stress, reproductive hormones, and ovulatory function: A prospective cohort study. Epidemiology (Cambridge, Mass.), 26(2), 177–184. https://doi.org/10.1097/EDE.0000000000000238
Shi, J., Ren, X., Tian, Q., Sun, A., & Chen, R. (2018). Persistent megalocystic ovaries after ovarian hyperstimulation syndrome in a postpartum patient with polycystic ovarian syndrome: A case report. Journal of Ovarian Research, 11, 79. https://doi.org/10.1186/s13048-018-0451-7
Wise, L. A., Rothman, K. J., Mikkelsen, E. M., Sørensen, H. T., Riis, A. H., & Hatch, E. E. (2012). A prospective cohort study of physical activity and time to pregnancy. Fertility and Sterility, 97(5), 1136-1142.e1-4. https://doi.org/10.1016/j.fertnstert.2012.02.025